LT & NT Jednym z częściej odwiedzanych parków narodowych Kenii jest niewielkie Jezioro Naivasha. Jest to jedno z nielicznych słodkowodnych jezior w tym kraju, a przez to słynie dzięki przepięknemu ekosystemowi bogatemu w ptactwo.
Spis treści
Park Narodowy Jeziora Naivasha
Park (Lake Naivasha National Park) znajduje się na północny zachód od Nairobi, niedaleko jeziora Nakuru. Przez turystów bywa też łączony z Hell’s Gate, które właściwie znajduje się tuż przy Naivashy. Naivasha ulokowane jest w Wielkim Rowie Afrykańskim (w nim znajduje się także jezioro Malawi czy Natron). Warto dodać, że kenijskie jeziora Wielkiego Rowu znajdują się od 2011 roku na liście UNESCO, choć akurat Naivasha nie jest tam zwykle uwzględniane, jest na liście oczekującej. Dlatego czasem bywa podpinane pod tę listę. Jezioro Naivasha leży na wysokości 1884 m n.p.m. i ma powierzchnię 139 km2. To najwyżej położony zbiornik wodny w Kenii.
Utrzymuje się, że jezioro nie jest głębokie. Podobno maksymalnie ma ono 30 metrów głębokości, ale istnieją teorie mówiące, że pod nim znajduje się jeszcze jeden zbiornik wody i ta czasem potrafi się wydostać. Stąd też nazwa masajska – Nai’posha, która znaczy tyle, co wzburzona woda. Jedni twierdzą, że to przez nagłe burze, inni że właśnie potrafi w dziwny sposób podnieść swój poziom wody. Oczywiście póki co, to jedynie folklor i badania nie wykazały istnienia podziemnego jeziora. Obecna nazwa to uproszczona brytyjska wersja, co akurat jest normą w przypadku wielu kenijskich nazw.
Zwierzęta, ptactwo i obszar RAMSAR
Jezioro Naivasha to przede wszystkim sanktuarium ptactwa, ich gatunków jest tu między 350 a 400. Od 1995 Naivasha znajduje się na liście RAMSAR, wówczas też powstał Park Narodowy. Przybywa się tu głównie oglądać ptaki wodne, dlatego sposób zwiedzania jest trochę inny niż w większości parków. Jezioro Naivasha oglądamy głównie z poziomu wody. Więc po pierwsze, czas jest ograniczony. Całe zwiedzanie parku zamyka się w 1,5 godziny. Po drugie, przejmują nas inni przewodnicy. Wsiadamy na łódź motorową i robimy kurs po jeziorze. Warto pamiętać, że nie wszystkie agencje, które nas tu dowożą, dbają o to, by bilet do tego parku był kupiony. Cena jak na kenijskie warunki nie jest duża, ale niestety zdarza się, że nią zaskakują. Informuje się turystów, że rejs jest dodatkowo płatny, a prawda jest taka, że bez rejsu niewiele w tym parku jest do zobaczenia.
Zwiedzanie Jeziora Naivasha
Bilety są sprzedawane w dwóch wersjach: sam rejs oraz rejs i Księżycowa Wyspa (Crescent Island). Drugi oczywiście jest droższy. Pływanie łodzią motorową jest dość przyjemne i trzeba przyznać, że tu nawet silnik jakoś tych zwierząt nie płoszy (jak to było w Funzi czy Madu Ganga). Chyba nauczyli się wyłączać go odpowiednio daleko. Natomiast poza hipopotamami, które można tu zobaczyć, cała reszta to ptactwo wodne. Różne pelikany, zimorodki, kormorany, kaczki, czaple, ibisy, ale też ptaki drapieżne. Podczas rejsu przewodnik opowiada trochę o zwyczajach zwierząt, możemy być też świadkami karmienia orła (wrzucenia ryby do wody tak, by ptak przyleciał i ją wyłowił).
Warto dodać, że park jest ogrodzony w wielu miejscach pastuchem elektrycznym, głównie z powodu hipopotamów. To jedne z najbardziej niebezpiecznych zwierząt w Afryce, więc ich nocne wędrówki zostały ograniczone tak, by nie zagrażały mieszkającym tu ludziom. W dzień, gdy czują się bezpiecznie, zazwyczaj śpią lub taplają się w wodzie i nie stanowią zagrożenia dla ani dla tubylców ani dla turystów.
Księżycowa Wyspa
Inaczej wygląda Księżycowa Wyspa (dodatkowa atrakcja). To niewielki rezerwat wewnątrz parku, oddzielony od lądu, na którym chodzą żyrafy, zebry, impale, gnu i antylopy. Dopływa się do niej i wówczas przewodnik (kolejny) oprowadza nas po wyspie i pilnuje, by nikomu nic złego się nie stało. Nie ma tu dużych drapieżników, więc czeka nas spokojny spacer. Czasem można naprawdę blisko podejść do zwierząt, choć te najczęściej starają się zachować bezpieczny dystans.
„Pożegnanie z Afryką”, kultura i jezioro Naivasha
Kilka gatunków odkryto na tej odizolowanej wyspie, jednak większość sprowadzono na potrzeby filmu – „Pożegnanie z Afryką” (1985) Sidneya Pollacka. Tu kręcono kilka dodatkowych ujęć ze zwierzętami. Potem je zostawiono i dziś jest to ich rezerwat. Tym samym film ukształtował tę wyspę, nawet jeśli trudno dopasować sceny.
Wspomnieliśmy już o Hell’s Gate, ale do jeziora przylegają jeszcze dwa inne parki: rezerwat Kingono oraz Park Narodowy Góry Longonot. Między nimi ulokowano wiele ośrodków wypoczynkowych, często w okolicach miasteczka Naivasha. Mieszkała tu między innymi Joy Adamson, brytyjska pisarka, autorka powieści „Elza z afrykańskiego buszu”. Książka została zekranizowana w 1966 roku. Zdjęcia kręcono w Kenii, acz niestety nie w tym parku. Dom autorki dziś można zwiedzać. Okolica jeziora słynie z uprawy róż, a także źródeł geotermalnych, stąd powstały tu choćby SPA. Więcej o nich przy wpisie o Hell’s Gate.
Jeśli podobał Ci się ten wpis, polub nas na Facebooku.
| Szlak kenijski | ||
| Jezioro Naivasha | ||
| Szlak filmowy | ||
| Jezioro Naivasha | ||
