Brugia, czyli najpierw strzelaj, potem zwiedzaj

Większość miast, które są lokacjami filmowymi, da się zakwalifikować do dwóch podstawowych grup. Pierwsza to żywe miejsca, gdzie dzieje się akcja, a bohaterowie niezbyt zwracają uwagę na otaczający ich świat. Drugi typ to taki, gdzie miejsce jest atrakcją, najczęściej turystyczną (choć nie zawsze są tam kręcone zdjęcia). Dzięki filmowi „Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj” Martina McDonagha z 2008, Brugia (nider. Brugge, fr. Bruges) łączy te dwie grupy, w bardzo interesującym obrazie. Martin McDonagh ostatnio zasłynął „Trzema billboardami za Ebbing, Missouri”. To filmy w dość podobnej konwencji.

Brugia, czyli najpierw strzelaj, potem zwiedzaj

Polski tytuł trochę może zastanawia, w oryginale brzmi on „In Bruges”, czyli „W Brugii”. W rolach głównych występują Colin Farrell, Brendan Gleeson i Ralph Fiennes. Nie jest to może głośne dzieło, ale całkiem udana, brytyjska komedia sensacyjna, która w unikalny sposób ukazuje turystyczne aspekty Brugii, określanej zresztą jako bajkowe miejsce. By nie spoilerować za dużo, przybywa tam dwóch zabójców. Ich szef wysłał ich do Belgii tylko dlatego, że Brugia zawsze kojarzyła mu się z bajką ze względu na średniowieczny klimat. Ci zaś czekając na zlecenie wykorzystują czas by zwiedzić miasto.

Pomijając akcję, w tle przewija się całkiem sporo tego miasta. Kilka scen jest kręconych w muzeach, czy kościołach, a bohaterowie zwiedzają to miejsce, pływają po kanałach i zachowują się jak turyści. A tych ostatnich jest tu naprawdę dużo. To jedno z najbardziej obleganych miejsc w Belgii, nie bez powodu. To mówienie o bajkowości może i jest przesadzone, ale to z pewnością przepiękne miejsce.

Natomiast nie jest to jedyny film kręcony tutaj (w dodatku z Brugią w tytule). Drugi to belgijski film „Martwa Brugia” (1981) Rolanda Verhaverta. To dramat/romans na podstawie powieści, której autorem jest Georges Rodenbach. Powieść była u nas pierwotnie wydana pod tytułem „Bruges umarłe”. W oryginale jest to historia wdowca, Huguesa Viane, który zaszywa się w Brugii, ale żyje wspomnieniami swojej żony, do czasu gdy pozna tancerkę. Ta bardzo przypomina mu zmarłą żonę i to doprowadza do tragedii.

Brugia – historia w skrócie

Najstarsze fortyfikacje na tym terenie sięgają czasów Juliusza Cezara. Po Rzymianach teren przejęli Frankowie w IV wieku, a od IX rozpoczęto intensywną rozbudowę obwarowań z powodu zagrożenia ze strony Wikingów. Intensywny rozwój Brugii, w tym kanałów zaczął się w XII wieku. Miasto należało do Hanzy. Tędy przebiegał handel z Anglią jak i Francją, czy odleglejszymi miastami jak Genua. Rozwój miasta zatrzymał się w XVI wieku, kanał Zwin napełnił się mułem, a kupcy przenieśli się do Antwerpii, a miasto zaczęło podupadać. Belgijski pisarz, Georges Rodenbach w 1892 wydał powieść „Bruges-la-Morte”, co znaczy Martwa Brugia, która opisuje marazm tamtego okresu. Data wydania powieści wiąże się jednak z kolejnym, tym razem turystycznym rozkwitem miasta, który właśnie nastąpił w XIX wieku i trwa do dziś.

Zabytki Brugii

Poza średniowieczną zabudową, miasto szczyci się licznymi kanałami. Niektórzy nazywają je Wenecją Północy (ten tytuł jest dość popularny w wielu miastach) lub Flamandzką Wenecją. Po kanałach zaś kursują oczywiście statki wycieczkowe. Z ich poziomu również zwiedzamy Brugię. Wiele charakterystycznych miejsc jest podobno właśnie najlepiej widocznych z poziomu kanałów, jak na złość, zdjęcia wychodzą jakby słabsze. Punktów, gdzie można kupić bilet na taką wycieczkę jest sporo. Nieważne, gdzie zaczniemy, trasa zawsze jest dokładnie taka sama. Więc jeśli nie ma kolejki, może warto skorzystać z pierwszej możliwości, zamiast szukać jakiejś w „ładniejszym” miejscu. Tam też dopłyną.

Najbardziej znany widok na kanały to oczywiście na ulicę Rozenhoedkaai i Dzwonnica. Stare miasto jest rozległe, pełne urokliwej zabudowy. No i pełne turystów. Jest tu mnóstwo knajp, ale trzeba się liczyć z tym, iż Brugia jest dość droga. Popularność kosztuje.

Słynny beginaż

Bardzo ciekawym miejscem jest beginaż (nied. begijnhof). Te miejsca powstawały w średniowieczu, mieszkały tu beginki. Było to laickie stowarzyszenie religijne kobiet, które  najogólniej żyły jak w zakonie, tyle że bez formalnych święceń. Innymi słowy jest to taki klasztor. Beginaże występują w kilku miastach Belgii i Holandii, ten akurat jest dość dobrze zachowany i używany, choć obecnie przez prawdziwe zakonnice, a przy tym można wejść na jego dziedziniec. Beginaż znajduje się na samym początku starego miasta, jak idzie się od strony dworca. Obok niego jest miejsce, gdzie gniazdują łabędzie, poniekąd także możliwe do dostrzeżenia w filmie.

Kościoły Brugii

W samym centrum warto zwrócić uwagę na trzy. Kościół św. Salwatora (St.-Salvatorskathedraal) z XIII wieku, bazylikę Świętej Krwi (Heilig-Bloed Basiliek) także z XIII wieku i kościół Najświętszej Marii Panny (Onze-Lieve-Vrouwekerk) z XIII – XVI wieku. Bazylika szczyci się fiolką z relikwią krwi Chrystusa. Natomiast w kościele Najświętszej Marii Panny przechowywana jest rzeźba Madonny z Dzieciątkiem, której autorem jest Michał Anioł. Początkowo była przeznaczona dla katedry w Sienie, ale wykupiona trafiła do Brugii. Została zrabowana przez Niemców podczas II wojny światowej i odnaleziona przez Aliantów. Tę historię przedstawiono w filmie „Obrońcy skarbów” (2014) George’a Clooneya. Choć cześć akcji dzieje się w Brugii, zdjęcia powstawały w innych miejscach. Kościół w Brugii udaje katedra w niemieckim Mersenburgu nieopodal Lipska.

Brugia i artyści

W Brugii swoją działalność artystyczną prowadzili słynni malarze, Jan van Eyck (jest jego pomnik) oraz Hans Memling (ma swoje muzeum z całkiem sporą kolekcją). Nader wszystko jednak to idealne miejsce na rekreacyjny spacer. Od 2000 roku obszar starego miasta został wpisany na listę UNESCO.

Zwiedzanie Brugii

Na dworcu można bez problemu wziąć sobie darmową mapkę centrum. Nie mieliśmy czasu, by wyjść poza stare miasto, ale patrząc ilu przybywa tu turystów, z pewnością są dla nich przewidziane także i inne atrakcje. Mniej „średniowieczne”. Niemniej jednak Brugia przypomina prawdziwą Wenecję nie tylko ze względu na kanały. Stare miasto jest bardzo zadbane i właściwie w całości przekształcone na atrakcję turystyczną. To Belgia jak z obrazka. Nie wszystkim się to podoba. Jak się na to przygotujemy, to odwiedzenie Brugii będzie z pewnością niezwykłym spacerem.

Jeśli spodobał Ci się wpis, polub nas na Facebooku.

Komentarze