Czechy: Informacje praktycznie

Czechy kompendium wiedzy, czyli informacje praktyczne. Zweryfikowane wielokrotnie, ostatnio we czerwcu 2024.

Czechy: Informacje podstawowe

Uwagi ogólne: Nasi południowi sąsiedzi. W wielu miejscach kraj podobny do naszego, bliski, ale mimo wszystko inny.

Klimat: Umiarkowany ciepły, na terenach górskich ostry.

Język: Czeski. W niektórych częściach lepiej znany jest niemiecki czy rosyjski, niż angielski. Można próbować mówić po polsku, czasem wygodniej dla rozmówców niż angielski. Zdarzają się przypadki, że sami o to proszą.

Baza noclegowa: Wystarczająca. Co prawda w niektórych miejscach (np. okolice Czeskiej Szwajcarii) lepiej się posiłkować oddalonymi o np. 15 km miejscowościami, ale da się coś znaleźć. W okolicach letnich weekendów i różnych świąt może być trudno o wolne miejsca. Można szukać na np. Booking.

Strefa czasowa: Jak w Polsce.

Czechy: Transport

Dojazd: Zależy od części kraju, ale zdecydowanie najwygodniej samochodem. Owszem są busy, nawet pociągi (ale np. z Wrocławia do Pragi bezpośredni bywa uruchamiany, a potem kasowany, trzeba z przesiadkami – i trzeba weryfikować to na bieżąco).

Samochody i transport: Coraz lepiej rozbudowana jest sieć kolejowa, jak również autostradowa, a co za tym idzie także autobusowa. Czechy jednak mają jeden istotny problem, kraj jest dość Prago-centryczny. Transport ze stolicą jest rozbudowany, ale do szybkiego podróżowania między różnymi częściami kraju najlepiej nadaje się samochód. Część dróg jest płatna za pomocą winiet, warto zweryfikować trasę pod tym kątem. Może się zdarzyć, że na trasie naszego wyjazdu płatny jest tylko niewielki fragment, który łatwo wyminąć. Ogólnie dobrze jest założyć, że dotyczą one autostrad oznaczonych literą D. To dość dobre przybliżenie. Szczegóły lepiej sprawdzić sobie wcześniej w sieci np. tutaj.

Winiety można kupić np. na stacjach benzynowych tuż za naszą granicą, a także online. Są trzy rodzaje: 10-dniowa, miesięczna i roczna.

Jeśli chodzi o kolej bilety i połączenia najlepiej sprawdzić na stronie regiojet.com.

Wynajęcie samochodu w Czechach: Bliskość sprawia, że raczej osoby mające samochody, decydują się tam pojechać. Niemniej jednak w ramach Unii nie ma z tym w Czechach najmniejszych problemów.

Uber: Działa w większych miastach.

Czechy: Prawo

Wiza: Strefa Schengen, niepotrzebna.

Przepisy celne: Strefa Schengen, nic specjalnego.

Prawo i obyczaje: Nic istotnego.

Dni wolne: Sobota, niedziela. Sklepy zazwyczaj są otwarte w weekendy, choć nie wszystkie. Niektóre zamykają się w połowie dnia w sobotę, niemniej jednak najczęściej da się znaleźć coś otwartego także w niedzielę po południu.

Drony: Standardowe ograniczenia, nie jest wymagana rejestracja.

Bezpieczeństwo w Czechach

Szczepienia wymagane: Brak.

Choroby: Nic szczególnego.

Bezpieczeństwo polityczne i kryminalne: Jak większość Europy Wschodniej, to raczej bezpieczny obszar. Owszem, warto zachować zdrowy rozsądek i tyle. Zwłaszcza wieczorami w ciemniejszych zaułkach, czy okolicach dworców w dużych miastach.

Bezpieczeństwo naturalne: Głównie trzeba uważać na górskie wypady.

Czechy: Płatności

Waluta: Korona czeska (CZK). W niektórych miejscach blisko granicy akceptują albo Złotówki, albo Euro (częściej).

Płacenie kartą i bankomaty: W porównaniu z Polską płatności kartą nie są tak szeroko rozpowszechnione. W wielu miejscach się da płacić, ale nie wszędzie. Lepiej jest mieć ze sobą gotówkę. Co prawda z roku na rok akceptowanie płatności kartowych (a także bezstykowych) wyraźnie się poprawia, ale wciąż jeszcze nie jest to norma. Co jest w szczególności zauważalne w miejscowościach turystycznych. Czasem nawet płacąc za parking wciąż trzeba mieć monety.

Bankomaty powszechne. Zazwyczaj używamy kart Revolut lub Curve.

Napiwki: Uznaje się je wręcz za oczywiste (5-10%), są wyczekiwane, ale najczęściej nie są doliczane do rachunku.

Ceny ogólnie: Raczej porównywalne z polskimi, prawdę mówiąc czasem nawet jest taniej.

Prąd i komunikacja w Czechach

Internet: Wifi powszechne, także w restauracjach.

Telefony: Unia Europejska, formalnie opłat roamingowych brak, ale firmy telekomunikacyjne szukają jak to sobie odbić.

Telefon alarmowy: 112.

Gniazdka elektryczne: Jak w Polsce.

Kuchnia czeska

Jedzenie wegetariańskie i lokalne specjały: Z lokalnych na pewno można kupić smażony ser z frytkami. Występuje dość powszechnie. Trudniej znaleźć knedle bez mięsa, ale też się da. Knedliki to dość typowe danie dla kuchni czeskiej, czyli podłużne bułki gotowane na parze. Standardowo dodatkiem do nich jest gulasz. Kuchnia czeska wykorzystuje też sporo ziemniaków, placki ziemniaczane to tu taj bramboráki.

Alkohol: Warto przypomnieć, że jeszcze kilka lat temu, przed tak zwaną rewolucją piwną, prawie „obowiązkowym” elementem kosztowania czeskiej kuchni, były ich piwa. Koncerny wypadały dość dobrze w porównaniu z tymi z innych krajów, ale czasy się zmieniły, choć dla wielu piwo czeskie jest nadal synonimem dobrego. I tak, sporo też mniejszych i bardziej lokalnych browarów.

Prócz piwa, Czechy słyną też z mocniejszych alkoholi, jak choćby ziołowa Beherowka.

Dostępność barów i restauracji: W większych miastach zadowalająca, w trasie i w mniejszych miastach trochę problemów (ale to raczej normalne). Natomiast nawet w małych mieścinkach często można spotkać bar. Kultura barowa jest to mocno rozwinięta.

Dostępność barów i restauracji: Kultura przesiadywania w barach, czy piwnicach piwnych, jest tu zdecydowanie bardziej rozpowszechniona niż u nas. Więc nawet w mniejszych miejscowościach nie ma z tym problemu, coś się znajdzie. Trochę gorzej może być z jedzeniem, ale ogólnie to bar z piwem to bardzo czeski obrazek.

Kultura Czech

Religia: Kraj laicki. Blisko 80% mieszkańców nie chce być łączona z żadnym wyznaniem. Historycznie to państwo protestanckie, z kościołem husyckim na czele. Jednak dziś największą grupę wierzących stanowią katolicy. Na kolejnym miejscu są osoby wierzące, ale nie należące do żadnej religii. Protestanci dziś stanowią trochę ponad 2% społeczeństwa (w dodatku są podzieleni na różne kościoły).

Ludzie: W teorii mają żal do Polaków o interwencję w Czechosłowacji, czyli tak zwaną Operację „Dunaj” z 1968 roku. Czasem się o tym przypomina, ale w kontaktach z ludźmi dziś już się tego nie czuje. Po pierwsze jest biznes. Niektóre części Czech żyją z Polaków i to widać. Po drugie tamte historie też już odchodzą do lamusa.

Toalety: Jak u nas.

Czystość w przestrzeni publicznej: Znów dużej różnicy między Polską a Czechami nie ma.

Drażliwe tematy: Interwencja w Czechosłowacji, zwłaszcza gdy mówimy o niej z naszej perspektywy. Udział Czechów w wojnach, a ostatnio także polityka.

Turystyczny niezbędnik

Co warto przywieźć z Czech: Przede wszystkim alkohol, w tym lokalne piwa. Nawet te koncernowe mogą mieć tutaj znaczek, że są rozlewane w Czechach. Do tego dochodzi dużo słodyczy, w tym Lentilky czy czekolada Studentská.

Oznaczenia i drogowskazy: Raczej średnio zorganizowane. Są, bo są, jednak mapa/GPS daje więcej pewności. Oczywiście zależy to od miejsca.

Informacja turystyczna i mapy: Tego niestety nie ma za dużo. Czasem przy atrakcjach, jak w Czeskiej Szwajcarii dostaniemy bardziej folder reklamowy, niż typową mapkę. W innych miejscach czasem brakuje ogólnego oznaczenia szlaków, czyli mapki na początku. Niemniej jednak na trasie malowania są już dobrze oznaczone.

Gdzie szukać informacji: Oficjalny serwis to CzechTurism.

Zwiedzanie Czech

Główne cele turystyczne: Oczywiście Praga, która jest jednym z najchętniej odwiedzanych miast Europy. Do tego dochodzą Karlowe Wary, słynące z festiwalu i uzdrowisk, Ostrawa ze swoim NATO Days, czy Brno, Cesky Krumlov i Pilzno. Te miasta jednak nie są tak mocno oblegane. Czechy to w dużej mierze góry, w tym Sudety, gdzie jest sporo ośrodków narciarskich, ale też aktywnej turystyki. Jest tu wiele skalnych miast (najbardziej znane to Adrszpachy), do tego malowniczych zamków.

Jak samodzielnie zorganizować wyjazd do Czech: Bliskość i fakt, że jesteśmy w Unii sprawia, że najłatwiej po prostu wsiąść w samochód i pojechać, zważając oczywiście na winiety. W przypadku miast warto sobie mniej więcej zaplanować punkty do zobaczenia, w górach zaś dokładnie sprawdzić szlaki i mieć na uwadze zmieniające się warunki pogodowe. No i zapewnić sobie gotówkę. Jeśli chodzi o zwiedzanie atrakcji, część z nich faktycznie wymaga wcześniejszego zarezerwowania wejścia (wówczas robi się to online). Są z tu jednak dwa duże utrudnienia. W wielu miejscach najczęściej mamy do czynienia jedynie z przewodnikiem w języku czeskim. Dostaje się wówczas na przykład kartkę z opisem po polsku czy angielsku, ale nadal trzeba poruszać się z grupą. Drugi problem to często w pałacach czy zamkach nie ma możliwości zwiedzenia całości. Jest to podzielone na różne ścieżki (np. po jednym skrzydle albo piętrze) i by zobaczyć całość trzeba kupić więcej biletów. Gdyby tylko o wejściówki chodziło nie byłoby problemu, ale tu często dochodzi czas na czekanie na kolejnego przewodnika. Lokalnych wycieczek można szukać choćby na GetYourGuide:

Komentarze